Κατ' e-ικόνα

Ο Erik Smirneos κριτικάρει το τελευταίο βιβλίο μου:

Μόλις ολοκλήρωσα την ανάγνωση του καινούργιου βιβλίου του Στέλιου Αρώνη που έχει τον τίτλο Κατ'e-iκόνα και γύρισα την τελευταία σελίδα του έχοντας αποκομίσει τις καλύτερες δυνατές εντυπώσεις: Η πλοκή του διαδραματίζεται σε μια Ελλάδα του κοντινού μέλλοντος η οποία, αν και βιώνει τεχνολογικές εξελίξεις που ήδη πλησιάζουν,δεν διαφέρει πολύ από τη σημερινή. Στα πλαίσια λοιπόν της ερωτικής ιστορίας που ζει το πρωταγωνιστικό ζευγάρι των χαρακτήρων του, ο συγγραφέας αναπτύσσει επιδέξια τους προβληματισμούς του πάνω στις πραγματικότητες που ήδη γεννιούνται γύρω μας, δηλαδή στη γέννηση της τεχνητής νοημοσύνης και στον τρόπο που ενδέχεται να διαχειριστεί το ανθρώπινο είδος την συνύπαρξη του με μηχανικούς υπηρέτες που θα είναι πανέξυπνοι, αποτελεσματικοί και ικανοί να ικανοποιήσουν την κάθε του ανάγκη. Παράλληλα, με τρόπο πολύ διασκεδαστικό και εύστοχο, δεν χάνει την ευκαιρία να σατυρίσει ανελέητα το αποβλακωτικό τοπίο του τηλεοπτικού σύμπαντος που κατακλύζει τις συνειδήσεις μας καθώς και να παρουσιάσει με ανάλαφρο και πολύ ζεστό χιούμορ τους χαρακτήρες των ανθρώπων της μελλοντικής εκείνης Ελλάδας, ανθρώπους με ελαττώματα και ιδιοτροπίες που μας είναι απόλυτα οικείοι!
Θεωρώ ότι πρόκειται για ένα έξυπνα γραμμένο βιβλίο που αξίζει την προσοχή μας!

Έρικ σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, κυρίως επειδή σε θεωρώ ιδιαίτερα γνώστη του αντικειμένου!

ΑΖΩΤΟ, ΟΞΥΓΟΝΟ ΚΑΙ ΕΥΔΩΡΟΝ

Απόσπασμα από το ομώνυμο μυθιστόρημά μου Ε.Φ.  Υπαρξιακά ερωτήματα, δοσμένα μέσα από μια διαστημική περιπέτεια.

«Ο άλλος πλανήτης, ο Ιανός, σε αντίθεση με τον Κέρβερο, είναι ένας πραγματικός παράδεισος. Καταπράσινος, ηλιόλουστος, με ποτάμι και δυο μεγάλες λίμνες στο κέντρο του και με εξαιρετικό κλίμα, θυμίζει έντονα τον κήπο της Εδέμ. Έχει τεράστιες, καλλιεργήσιμες εκτάσεις, όπου ευδοκιμούν οι ελιές, τα αμπέλια, τα οπωροφόρα, το σιτάρι, η σόγια και τα κηπευτικά. Ο πληθυσμός του είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν του Κέρβερου και γίνονται προσπάθειες να αυξηθεί και άλλο. Το μόνο κοινό χαρακτηριστικό και των δύο είναι το ότι κανένας άνθρωπος της Γης δεν επιστρέφει στη γενέτειρά του, αλλά οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι εντελώς διαφορετικοί. Από τον Κέρβερο δεν επιστρέφουν γιατί δεν προλαβαίνουν και από τον Ιανό  επειδή δεν το επιθυμούν. Ο φίλος μας ο Έντι λοιπόν, είχε την ατυχία να σταλεί στον πρώτο. Όντας άριστος ηλεκτρονικός, ειδικευμένος στις τηλεπικοινωνίες, αλλά και τα ρομποτικά συστήματα, επελέγη να πάει στον Κέρβερο για να βοηθήσει στην επιδιόρθωση κάποιων ρομπότ-εκσκαφέων που είχαν υποστεί βλάβη. Αυτό έγινε τέσσερα χρόνια πριν και, εκτός της χρησιμότητάς του, ένας πρόσθετος λόγος που επελέγη ήταν επειδή δεν είχε οικογένεια. Βλέπεις, στο θέμα αυτό τουλάχιστον, οι άρχοντές μας δείχνουν ευαισθησία. Επειδή γνωρίζουν ότι η αποστολή κάποιου στον Κέρβερο ισοδυναμεί με θανατική καταδίκη, αποφεύγουν να στέλνουν άτομα με οικογενειακές υποχρεώσεις. Έτσι, την πληρώνουν οι μαγκούφηδες».

      

Η ΠΟΡΤΑ

Ένα μικρό διήγημα Ε.Φ., με θέμα την λανθασμένη χρήση της τεχνολογίας.

    Καθόταν αναπαυτικά στον καναπέ του σαλονιού και παρακολουθούσε τις ολογραφικές ειδήσεις, στις οποίες κυριαρχούσαν οι ληστείες, οι φόνοι και η βία και η αναρχία στους δρόμους της πόλης. Εκατό σχεδόν χρόνια μετά την είσοδο του εικοστού πρώτου αιώνα, και οι κάτοικοι της Γης δεν είχαν κατορθώσει να εξανθρωπιστούν. Τη μεγαλύτερη ευθύνη γι’ αυτό, πολλοί την απέδιδαν στην εξέλιξη της τεχνολογίας, παραγνώριζαν όμως το γεγονός ότι πίσω από αυτήν κρυβόταν ο άνθρωπος. Εξάλλου, η τεχνολογία είχε καταφέρει να απλοποιήσει πολύ τη ζωή τους, δεν ευθυνόταν όμως αυτή που οι περισσότεροι δεν είχαν την δυνατότητα να την αποκτήσουν. Αυτός ήταν και ο λόγος της ραγδαίας εξάπλωσης της εγκληματικότητας. Η αδυναμία απόλαυσης των θαυμάτων και των ευκολιών της τεχνολογίας, λόγω της οικονομικής δυσπραγίας των περισσοτέρων.

    Η Όλια ανακάθισε στον καναπέ και, για πρώτη φορά στη διετή διαβίωσή της σ’ εκείνο το διαμέρισμα, ένιωσε ασφαλής. Η πρόσφατη τοποθέτηση θωρακισμένης πόρτας απόλυτης ασφάλειας, είχε διώξει μακριά το φόβο και την ανασφάλεια. Τους είχε στοιχίσει λίγο ακριβά, αλλά η επιλογή μιας πόρτας σαν εκείνη ήταν επιβεβλημένη, αν ήθελαν να πάψουν να ζουν με το φόβο της διάρρηξης (κάτι που είχε συμβεί τρεις φορές στο παρελθόν, κι ευτυχώς εν απουσία τους). Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα εκείνης της πόρτας, ήταν η δυνατότητά της να γίνεται διαφανής. Πατώντας το κατάλληλο πλήκτρο στο τηλεκοντρόλ ελέγχου της, η πόρτα γινόταν διαφανής, επιτρέποντας έτσι τον εξονυχιστικό έλεγχο του προφίλ κάθε επισκέπτη τους.

    Το χτύπημα του κουδουνιού, της έδωσε την ευκαιρία να δοκιμάσει τη δυνατότητα της χρησιμότητας εκείνου του πρόσθετου πλεονεκτήματος. Σηκώθηκε όρθια, στάθηκε πίσω από την πόρτα και ενεργοποίησε τη διαφάνεια. Η φιγούρα της γριάς που στεκόταν μπροστά στην πόρτα της ήταν άγνωστη. Αναρωτήθηκε τι μπορούσε εκείνη να θέλει, αλλά δεν προχώρησε σε διάλογο μαζί της. Η σκιά που κρυβόταν πίσω στο κλιμακοστάσιο, της χτύπησε το καμπανάκι του συναγερμού. Προφανώς η γριά ήταν το δόλωμα. Αν έκανε το λάθος και της άνοιγε, κάποιος ή κάποιοι κακοποιοί θα εισέβαλαν βίαια στο σπίτι.

    «Δώστε μου μια βοήθεια, σας παρα…», ήταν το μόνο που πρόλαβε να ακούσει από το στόμα της γριάς, πριν απενεργοποιήσει τη διαφάνεια.

    Ξεφύσηξε με ανακούφιση και επέστρεψε στη θέση της, αν και το γεγονός ότι είχαν δει πως ήταν μόνη στο σπίτι, την ανησύχησε λιγάκι. Δυστυχώς, βλέπεις, η διαφάνεια της πόρτας λειτουργούσε και από τις δυο πλευρές, κι αυτό τελικά την προβλημάτισε. Έτσι, ενεργοποίησε και τη δεύτερη δυνατότητα της πόρτας, που ήταν το ηλεκτροσόκ. Από εκείνη τη στιγμή και ύστερα, όποιος έκανε το λάθος να ακουμπήσει επάνω της, θα τιναζόταν από το ηλεκτρικό ρεύμα. Μόνον όταν απενεργοποιούσε την παροχή ηλεκτρισμού στην πόρτα, θα μπορούσε κάποιος να την αγγίξει χωρίς πρόβλημα.

    Είδε λίγο ακόμα τις ειδήσεις και μετά πήγε στην κουζίνα για να μαγειρέψει. Σε λίγο θα επέστρεφε ο άντρας της από τη δουλειά, κι έπρεπε να έχει έτοιμο το φαγητό, για να γευματίσουν. Ασχολήθηκε αρκετή ώρα με την παρασκευή των εδεσμάτων της, ετοίμασε το τραπέζι και, όταν όλα ήταν έτοιμα, επέστρεψε στο σαλόνι και περίμενε τον ερχομό του Μπιλ. Κάθισε στον καναπέ και έβαλε να παρακολουθήσει ένα ολογραφικό ντοκιμαντέρ. Αφαιρέθηκε και δεν κατάλαβε πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα. Όταν κοίταξε το ρολόι της, ήταν δύο και μισή.

    Ανησύχησε που ο Μπιλ δεν είχε φανεί ακόμα. Συνήθως στις δύο η ώρα ήταν εκεί. Αν τύχαινε να αργήσει, την έπαιρνε στο τηλέφωνο, για να μην ανησυχεί, αυτή τη φορά όμως δεν το είχε κάνει. Σηκώθηκε από τον καναπέ και, με σφιγμένο το στομάχι, κατευθύνθηκε προς την πόρτα και, μόλις τότε, θυμήθηκε με τρόμο ότι δεν είχε απενεργοποιήσει τη ηλεκτροσόκ.

    Απενεργοποίησε το ηλεκτροσόκ, ενεργοποίησε τη διαφάνεια, κι αυτό που είδε της έκοψε την ανάσα. Ό Μπιλ βρισκόταν ξαπλωμένος φαρδύς-πλατύς, προφανώς αναίσθητος, στο πλακόστρωτο του διαδρόμου, μπροστά ακριβώς στην πόρτα τους!