Ένα πρόσφατο διήγημα από τη συλλογή ΚΑΙ ΕΓΕΝΕΤΟ ΦΩΣ.
Ο μητροπολίτης Θεόφραστος πέθανε και
ανέβηκε χαρούμενος στον παράδεισο.
Στάθηκε έξω από τη ολοφώτεινη πόρτα του και χτύπησε διακριτικά. Του άνοιξε ο ίδιος ο Άγιος
Πέτρος.
«Καλώς τον», του είπε. «Πώς από εδώ;»
«Ήρθα για να μπω κι εγώ μέσα στον
παράδεισο», του απάντησε ο Θεόφραστος, κι ένα πλατύ χαμόγελο διαγράφηκε στο
πρόσωπό του.
«Μάλιστα», κούνησε το κεφάλι του ο Πέτρος.
«Και πιστεύεις ότι διαθέτεις τις προϋποθέσεις γι’ αυτό;»
«Ασφαλώς», του είπε με σιγουριά ο
μητροπολίτης. «Αν δεν τις διαθέτω εγώ, ένας εκπρόσωπος του Μεγαλοδύναμου, τότε
ποιος τις διαθέτει;»
«Μην το λες. Ξέρεις πόσους από τον κύκλο
σου έχω στείλει κάτω; Θα πρέπει πρώτα να ελέγξω αν αξίζεις για τον παράδεισο».
«Εντάξει Άγιε. Κάνε ό, τι χρειάζεται».
Ο Πέτρος έβγαλε τότε ένα τάμπλετ από τον
κόρφο του και το έβαλε σε λειτουργία: «Πες μου, σε παρακαλώ, ονοματεπώνυμο και βαθμό».
Ο Θεόφραστος του έδωσε τα στοιχεία του κι
εκείνος άρχισε να ψάχνει στα αρχεία του υπολογιστή. Δυο λεπτά αργότερα,
στραβομουτσούνιασε και κοίταξε με οίκτο τον μητροπολίτη.
«Μα καλά, μιλάς σοβαρά τώρα, ότι θέλεις να
μπεις στον παράδεισο;» τον ρώτησε. «Εδώ βλέπω ότι ήσουν πολύ αμαρτωλός στη
γήινη ζωή σου. Ήσουν άπληστος, εξουσιομανής, καταχραστής, ατομιστής,
ομοφυλόφιλος, κ,λ.π., κι εσύ μου θέλεις να μπεις εδώ μέσα;»
Ο Θεόφραστος ένιωσε τον πνίγει η
αγανάκτηση. «Εντάξει, το παραδέχομαι», είπε με απολογητικό ύφος, «αλλά, την
προηγούμενη μέρα του θανάτου μου, εξομολογήθηκα και μετάλαβα των αχράντων
μυστηρίων. Δεν αρκεί αυτό για τη διαγραφή των αμαρτιών μου;»
«Λυπάμαι πολύ», του είπε ο Άγιος. «Εγώ δεν
βλέπω να γράφονται αυτά που μου λες στο ιστορικό σου».
«Τέλος πάντων», συνέχισε με συμβιβαστική
διάθεση Ο Πέτρος, «πες μου που τα έκανες αυτά, για να ψάξω μήπως έχει γίνει
κάποιο λάθος».
«Στον ίδιο τον αρχιεπίσκοπο πήγα», ψέλλισε
ο Θεόφραστος με φανερή αγωνία.
«Ωραία λοιπόν», είπε ο Πέτρος εστιάζοντας
την προσοχή του στην οθόνη του τάμπλετ. «Ας δούμε μήπως γράφει κάτι αυτός».
Μπήκε στη σελίδα του αρχιεπισκόπου και ο
Θεόφραστος τον είδε να χαμογελά πονηρά. Αυτό τον ανησύχησε πολύ. ‘’Τι διάβολο
γράφει ο μακαριότατος;’’ Αναρωτήθηκε.
Ο Πέτρος, χωρίς να σηκώσει τα μάτια του από
την οθόνη, άρχισε να λέει φωναχτά: «Άκου λοιπόν τι γράφει ο αρχιεπίσκοπος. Χθες το βράδυ, την ώρα που ετοιμαζόμουν να
δειπνήσω, με επισκέφτηκε ο Θεόφραστος. Τι βλάκας, Θεέ μου! Μου ζήτησε να τον
εξομολογήσω και να τον μεταλάβω, γιατί διαισθανόταν, λέει πως επρόκειτο να
πεθάνει. Τον άφησα λοιπόν να μου αραδιάζει τις αμαρτίες του, λες και δεν τις
γνώριζα, αλλά εγώ ούτε που έδωσα σημασία σε αυτά που έλεγε. Όταν κάποια στιγμή
τελείωσε, μου ζήτησε να τον κοινωνήσω. Πού να βρω εγώ βραδιάτικα αγία κοινωνία;
Έτσι του γέμισα ένα ποτήρι με μαυροδάφνη και του το έδωσα να το πιεί, λέγοντάς
του ότι ήταν μεταλαβιά».
Ο Θεόφραστος δεν πίστευε στα
αυτιά του, Ώστε λοιπόν ο αρχιεπίσκοπος, εκείνο το άθλιο ανθρωπάκι, τον είχε
ξεγελάσει. Δεν χρειαζόταν να μαντέψει τη συνέχεια, αν και την άκουσε από το
στόμα του Αγίου Πέτρου: «Όπως καταλαβαίνεις, εξομολόγηση και μετάληψη, δεν
ισχύουν. Μάζεψέ τα, λοιπόν, φίλτατε και πάρε το δρόμο που βγάζει στην κόλαση.
Να ξέρεις πόση χαρά θα κάνει ο διάβολος, μόλις σε δει μπροστά του!" 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου