Η ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ

Συζητώντας με τη νεαρή φαρμακοποιό του χωριού, καταλήγουμε στο θεολογικό ζήτημα, κι εγώ, όπως συνηθίζω να κάνω, της εκθέτω τις απόψεις και τα επιχειρήματά μου, παραθέτοντας και τη σχετική βιβλιογραφία. Της μιλώ για το Διαφωτισμό, αναφέροντας κυρίως τους Γάλλους Διαφωτιστές, για τον δικό μας τον Λιαντίνη, για τον Ράσελ, κ.λ.π. και περιμένω τα αντεπιχειρήματά της. Και εκεί πάνω δέχομαι το πρώτο σοκ, όταν αντιλαμβάνομαι ότι η, υποτίθεται, μορφωμένη αυτή γυναίκα, αγνοεί παντελώς τα βιβλία και τους συγγραφείς που της αναφέρω. Το δεύτερο και πιο ισχυρό σοκ το δέχομαι όταν παίρνω την απάντησή της στο ερώτημά μου, ''μα καλά, εσύ τι διαβάζεις;".
''Τίποτα'', μου απαντά ξερά και με αφήνει αναίσθητο.
Επειδή δεν μου αρέσουν οι γενικεύσεις, δεν θα πω ότι όλοι οι νέοι σκέφτονται και λειτουργούν έτσι, δυστυχώς όμως, εδώ στην Αιγιάλεια, αυτό ισχύει για την πλειοψηφία των νέων της περιοχής. Οι προλήψεις, οι δεισιδαιμονίες, η τυφλή πίστη και η εμμονή στην παράδοση, αρκούν για τη συνέχιση της μίζερης ζωής τους. Η λέξη βιβλίο είναι άγνωστη στους περισσότερους! Αν λοιπόν περιμένουμε οι νέοι μας να απαγκιστρωθούν από τις φαιδρές ιδεοληψίες των ρασοφόρων, μάλλον θα περιμένουμε πολύ!