ΑΙΩΝΙΑ ΑΥΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ

                                 ΑΙΩΝΙΑ  ΤΟΥ Η  ΜΝΗΜΗ

    Υπάρχει άνθρωπος που, όσο βρίσκεται στη ζωή, δεν θέλει να θυμάται κάποιο προσφιλές του πρόσωπό, το οποίο έχει αποδημήσει από αυτόν τον κόσμο; Οι ευκαιρίες γι’ αυτό είναι πολλές. Μα, απλώς κοιτάζοντας μια φωτογραφία του, αγγίζοντας ένα προσωπικό του αντικείμενο, περνώντας από κάποιο σημείο στο οποίο σύχναζε, συζητώντας με άλλους για γεγονότα του παρελθόντος στα οποία συμμετείχε κι εκείνος, αλλά και με άπειρους ακόμα τρόπους, μπορεί θαυμάσια να ανακαλέσει στη μνήμη του τον μακαρίτη. Τι νόημα έχει λοιπόν η τέλεση μιας θρησκευτικής τελετής, σε κάποια συγκεκριμένα χρονικά διαστήματα, για την ανάπαυση της ψυχής, υποτίθεται, του εκλιπόντος ή για την μνημόνευσή του; Πρέπει δηλαδή να ακούσουμε από το στόμα του ρασοφόρου το ΄΄αιωνία αυτού η μνήμη’’, να φάμε κόλλυβα και να πιούμε πικρό καφέ παρέα με τους γείτονες, για να θυμηθούμε τον άνθρωπο που χάσαμε;

    Τα μνημόσυνα της θρησκείας δεν έχουν ουσιαστικό νόημα, ούτε κάποια χρησιμότητα, όσο κι αν η εκκλησία θέλει να μας πείσει για το αντίθετο. Η μοναδική χρησιμότητα τους, αν μπορεί να λεχθεί κάτι τέτοιο, αφορά στις τσέπες των κληρικών και των επαγγελματιών που τα οργανώνουν και τα ετοιμάζουν. Η εικασία περί ανάπαυσης της ψυχής του αποθανόντος, αποτελεί μιας πρώτης τάξεως δικαιολογία για την αφαίμαξη του εύπιστου συγγενούς. Είναι ένας ακόμα τρόπος των εκπροσώπων της θρησκείας, για τη διατήρηση εθίμων και πρακτικών που διαιωνίζουν μιαν αρρωστημένη, μιαν  εντελώς παράλογη κατάσταση. Υπάρχει βέβαια και η κοινωνική πλευρά του θέματος. Σε περίπτωση άρνησής σου να οργανώνεις κάθε τρεις και λίγο μνημόσυνα για τον άνθρωπο που έχασες πρόσφατα, σου λένε, ‘’μα τι θα πει ο κόσμος;’’ Θα σου έλεγα, φίλτατε καλοθελητή,  ότι ελάχιστα με ενδιαφέρει τι λέει ο  κόσμος, κι επειδή σέβομαι τον εαυτό μου δεν προχωρώ παραπέρα.

    Εννιάμερα, σαραντάμερα, εξάμηνα, ετήσια, ψυχοσάββατα  και πάει λέγοντας. Ε, δεν με παρατάτε, λέω εγώ; Ο άνθρωπός μου τα τίναξε και πάει. Πλήρωνε φόρο βλακείας όσο ζούσε στο εκκλησιαστικό κατεστημένο, θέλετε να συνεχίσει να πληρώνει και μετά θάνατον; Νισάφι πια! Νομίζετε ότι, κάνοντας όλα αυτά, θα γυρίσει πίσω; Μην αρχίσετε βέβαια και μου μιλάτε για σωτηρία της ψυχής του, για παραδείσους και παραμύθια, εντάξει; Αυτά πείτε τα στους αφελείς που πιστεύουν στις εικασίες σας. Εσάς, το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να πηγαίνουν καλά οι δουλειές  στο μαγαζάκι σας.

    Όταν ο άνθρωπος πεθάνει, τελειώνουν όλα με την μίζερη ύπαρξή του και αν, αυτοί που πιστεύουν σε κάτι διαφορετικό, επιμένουν  ότι έχουν δίκιο, ας μας το αποδείξουν επιτέλους. Οι μεταφυσικές θεωρίες και ο ισχυρισμός ότι το γράφουν κάποια ‘’ιερά’’ βιβλία δεν μας πείθουν. Τον παραλογισμό, τους ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς και τη φοβέρα της τιμωρίας, ας τα κρατήσουν για τους εαυτούς τους και για τους αφελείς που πέφτουν στα γόνατα. Εμείς δεν θα πάρουμε!